Terug!

Ja, we zijn weer thuis! Gelukkig schijnt het zonnetje hier nu ook, naar ik begrijp voor het eerst sinds tijden. Lief van ons dat we het hebben meegebracht he ;-) ?

Gisterenavond thuis gekomen. Voel me na een uur of 13 slaap toch nog behoorlijk geradbraakt en heb overal spierpijn. Zullen de rare houdingen en de oncomfortabele vliegtuigstoelen wel zijn waarin ik af en toe een uiltje geknapt heb.
Stel je voor: vrijdag ochtend om 5 uur 's ochtends (hier was het toen 17 uur), na een zeer korte nacht en daarvoor een vluchtje van 1 uur, vetrokken om in 8 uur naar Los Angeles te vliegen. In Los Angeles wederom het achterlijke systeem van controle dat ze daar bedacht hebben doorstaan. Nadat je uit het vliegtuig komt moet je door de douane. Je paspoort wordt gescand. Dan moet je eerst een afdruk van je linker en daarna van je rechtwijsvinger afgeven op een scanner. (Doe het vooral niet andersom, of je nou duf bent van de reis of niet) Dan maken ze nog een digiatle foto van je waarvoor ik m'n bril moest afzetten. De database van de VS hebben nu dus 2 keer 2 vingerafdrukken en een wit en bruin smoelwerkfoto van me. Nu maar hopen dat ze me niet herkennen als het zusje van Bin Laden.
Daarna laten ze je even los op Amerikaans grondgebied, hoewel je eerst nog langs een rijtje moet waar ze het er 5 minuten daarvoor ingeniete entreebewijs weer uit je paspoort scheuren.
Gelukkig mag je na een korte rookpauze weer in de volgende eindeloze rij gaan staan. Een Britse mevrouw raakte in deze rij nogal in paniek omdat ze al een vliegtuig had gemist en het volgende elk moment kon vertrekken...
Boardingpassen, paspoort en wat ze verder nog wilden zien wordt dan door diverse analfabeten (Ja echt, een dame uit onze groep kwam er pas bij de gate achter dat ze de pass voor de vlucht van Parijs naar A'dam had laten zien, niemand had het gemerkt) uitgebreid bekeken waarna je in de volgende idioot lange rij mocht gaan staan voor de rontgencontrole. Tussendoor word je door mensen die oefenen voor beroepsmilitair toegeschreeuwd dat je pas door het poortje mag als daarom gevraagd wordt en dat je vooral aan moet sluiten. Het was een gruwel, eigenlijk hadden we het moeten filmen, maar dat mag vast ook niet hoewel je zelf van minuut tot minuut camera's op je hebt staan.

Net op tijd voor 1 Starbuckskoffie en daarna in de rij voor het boarden van de vlucht naar Parijs. Dat was een vlucht van 12 uur. Die rukkers van Air France laten overal lezen dat je gedurende de nacht Haagen Daszszz ijsjes kunt halen in de pantry. Nergens te vinden. "Nee hoor, alleen op de heenvlucht". Ja, toen ook niet, maar bedankt. Het was namelijk wel lekker geweest zo'n ijsje ter compensatie van afwisselend ijskoud en bloedhete gortdroge vliegtuiglucht) De niet te vreten maaltijden en de films waren hetzelfde als op de heenvlucht.
Gelukkig bleek het nu wel op alle vluchten mogelijk om naast elkaar te zitten, maar dat was waarschijnlijk omdat wij mazzel hadden met een dame die iets meer IQ had dan de rest op Papeete (Daar hebben we 1,5 uur in de rij moeten staan voor het incheken. First en bussinessclass hadden namelijk 4 balies en het plebs 2...)

In Parijs was het iets relaxter. Hoewel er wederom heel goed nagedacht was over de logistiek door 1 balie voor Europese en 4 balies voor overige paspoorten in te stellen. Toen nog 1 uurtje vliegen en via André's huis om een uur of 10 's avonds thuis gekomen.

We hebben een een heerlijk relaxte vakantie gehad! Het was niet des Djosers want de mogelijke activiteiten leken nogal op wat je ook in Benidorm kunt doen (4x4 wheel safari's en domme boottochtjes), en de hotels waren best wel luxe.

Ik zal nu eindelijk eens wat foto's plaatsen. Op Frans Polynesie varierde het intergebruik nogal in kosten (tussen de 5 en 8 euro per half uur) en gemak (suppertraag of traag) dus daarom lukte dat niet zo goed ter plekke. Op Riaitea sta ik bij het hotel overigens wel bekend als "De vrouw die urenlang gratis gebruik heeft gemaakt van het internet waardoor de computer op slot moest". Geheel ten onrechte, het was hooguit 3 kwartier ;-).
Wij kwamen terug van 4 uurtjes fietsen en troffen groepsgenoten aan bij de PC. "Je mag nog wel even verder gebruik maken van onze tijd, wij zijn klaar". Nou, dat was handig. Hoewel ik alleen een mailtje van zuslief heb kunnen beantwoorden wegens allemaal storingen. De receptioniste kwam op een gegeven moment informeren hoelang ik al bezig was. Geen idee mevrouw, hoezo? Hoeveel minuten heeft u gekocht? Geen, ik mocht de kaart opmaken van een ander. Van wie dan? Uit onze groep iemand, weet niet op welke kamer die zit hoor... Nu ja, of ik maar wilde stoppen. De volgende dag wilde iemand internetten en die kreeg te horen dat de PC kapot was omdat er een mevouw bijna de hele dag gratis had zitten internetten. Natuurlijk...
De receptioniste nam nog wel wraak door bij het ontbijt te zeggen dat onze excursie begon (De vorige dag geboekt en weer geannuleerd door iemand anders, hoewel wij wel mee zouden gaan) en daarna me bij het zwembad op te halen omdat er telefoon voor me was. Halverwege de tocht naar de telefoon zei ze dat het de mevrouw van de excursie was zodat ik opeens erg boos werd. Voor hetzelfde geld is het familie met een naar bericht ofzo, want wie belt je nou in een hotel? Heeft u mij aan uw balie gehad om een excursie te boeken? Moet IK even aan de excursiemevrouw uitleggen dat uw administratie nogal slordig is? Stomme muts!
Later bleek dat meerdere mensen uit de groep (het blijven Hollanders) gratis hadden geinternet toen bleek dat de kaart maar niet opging na een computerstoring. Ik had de pech dat ze er bij mij pas achter waren gekomen...

Omdat er hier maar 10 foto's geplaatst mogen worden is de rest straks te vinden op: http://www.flickr.com/photos/kleinerooie/