Van Baracoa naar Varadero in 20 dagen.

Zondag 26-10.
Koffer is gepakt, 13,2 kg. Valt weer mee... Wat zou ik vergeten zijn?

Maandag 27-10.
Reis voorspoedig verlopen. Even vage discussie over betalen voor bagage, maar voet bij stuk gehouden. Vlucht zelf viel mee. Regelmatig in slaap gevallen en entertainment of gratis drankjes niet gemist. Voor zij die na ons met Arkefly naar verre bestemmingen vliegen: na de controles in de wachtruimte voor het vliegtuig kun je gewoon je water flesje bijvullen en er stond een frisdrank automaat.
Aankomst op Cuba ook vlotjes. Douanebeambte heette me welkom met een "Welcome Helga!" Toch leuk. Bij de bagagebanden lag een schattige hond die ik gelijk ging aaien. Waarna de hond door een beambte gemaand werd koffers te besnuffelen. Een collie achtige, douanewerkhond dus... Van reisgenoot Bart was de bagage ergens blijven steken dus we moesten best even wachten tot we naar ons eerste hotel in Holguin gebracht werden. Soort aftands motel complex met zwembad incl keiharde kutmuziek, maar ach... 1 nachtje... En een flesje bier voor +/- 85 ct. En een leuk zwart poesje dat weliswaar erg nieuwsgierig was maar toch niet door ons geaaid wilde worden.

Dinsdag 28-10.
Aangekomen bij de ontbijtzaal bleek een soort peloton elektriciteitsonderhoudsmonteurs het buffet al geplunderd te hebben. Na even wachten waren er weer scrambled eggs en dergelijke. Ondertussen was ik alvast begonnen aan saaie pannenkoekjes en een bordje grapefruit en guave. En een gekookt ei. Veel meer dan dat is het ook niet geworden. Nog wat fruit, een stukje worst en een paar blokjes kaas. Deze vakantie is goed voor de lijn. (naschrift: 3 kg aangekomen, zal de drank wel zijn)
Met de bus naar Holguin stadje. Wat rondgelopen, staatswinkel bezocht en ons vergaapt aan het bijzondere assortiment. Zo stond er een gipsen spiraal voor 6 cuc. Het is me een raadsel wat het doel ervan was, misschien een ornament? Daarnaast zeep, tandpasta, haarverf in wel 3 kleuren en nog een heleboel andere obscure producten.
Daarna moesten we een heuvel beklimmen met 485 traptreden of zoiets. De bouw van de trap had 21 jaar gekost, het beklimmen ervan voelde net zo. Het naar beneden lopen was iets minder erg...ware het niet dat ik inmiddels pap in de benen had.
Bij het beklimmen stond André opeens met een zonnebril en een los pootje in zijn hand. We hebben nog gezocht naar het schroefje, maar uiteraard tevergeefs. Weer terug in het centrum liepen we langs een knul die horloges pretendeerde te repareren en dat leek mij wel een plek waar dat soort kleine schroefjes te vinden zijn. Ik adviseerde A nog vooraf te vragen wat het zou kosten, maar de jongen had zijn jampot met losse onderdeeltjes al omgekeerd, binnen een poep en een scheet het pootje weer vast...en dat was dan 5 cuc. Een vijfde gemiddeld officieel maandsalaris. Nu kan geen Cubaan daar echt van leven, 25 cuc zorgt dat je niet verhongerd, maar...nu ja, die jongen had een goede week cq maand en A kan zijn zonnebril weer gebruiken.
Nog op zoek naar een broodje, ingewikkelder dan een schroefje, en ergens een broodje kaas gevonden. Suf witbrood met brokken kaas en hieperdepiep! ook nog komkommer en tomaat ertussen. Bij de staatssupermarkt nog een fles fris met limoen gescoord en de bus in richting Pinar del Mayo oid. Laatste deel heftige weg, wel mooi uitzicht. We zitten nu in een schattige berghut. Alles van hout en voorzien van de nodige boktorren. En een type knaagdier formaat rat afgaande op de keutel die ik op bed vind. Na aankomst een frisse duik genomen, goed voor de gemartelde spieren.
Het avondeten was inclusief. En vies. Mayonaise gemaakt van ranzige olie. Avocado die te ver heen was. Nu ja. Wel vreemd dat er geen kip was, wel vis en varken. Kippen lopen hier namelijk overal rond. En pauwen, kalkoenen, en een groot wit konijn. Het konijn liet zich niet aaien en moederkloek beschermde woest haar kuikens toen ik er 1 wilde aaien.
Verder was er patat die al uren op het waterbad stond. Nogmaals: deze vakantie is goed voor de lijn. Op het bier na dan.
Was bij de zoektocht naar brood en fris ook wel opvallend. Iedereen drinkt bier, overal verkrijgbaar....naar fris moet je zoeken. Een tip voor toekomstige Cuba gangers: neem snacks mee. Zoutjes, chipjes, nootjes. In wat hier voor supermarkt moet doorgaan is nagenoeg niets te krijgen op dat gebied. Wel veel drank, maar daar wil je toch wat bij knabbelen.

Donderdag 30-10.
Onderweg naar Baracoa. Typen in bus niet zo'n goed idee. Bus zit klote, anderhalf uur onderweg en nu al een houten reet. Nu mogen we ons gelukkig prijzen. Het lokale lange afstandsvervoer bestaat uit een soort veewagens.

Zaterdag 1-11.
Baracoa was oké, niet bijzonder. Wel eindelijk goed gegeten en redelijk ontbijt. De eerste avond in de beste pallador van het dorp waar diverse gerechten op tafel kwamen. Yuka met knoflook, bijzonder smakelijk. Langoustines, garnalen, groenten in kokossaus, kip, varken. Dat is zo ongeveer alles wat er lokaal op het menu staat. De keuken is erg eenvoudig, primitief eigenlijk, maar hier was men in ieder geval op het idee gekomen kruiden te gebruiken. Wij zijn direct daarna in bed gedoken, een deel van de groep heeft het nachtleven onveilig gemaakt.
Gisterochtend deden we een boottocht met daarna een wandeling over een schiereiland langs primitieve boerderijen. Door sommigen afgesloten met het overzwemmen van de rivier naar een zandbank waarachter de zee lag.
Er is hier geen sprake van bioindustrie, alles wat je 's avonds op je bord zou kunnen vinden loopt vrolijk rond te scharrelen, zich onbewust van hun wrede lot. Een van de scharrel varkentjes hing 's avonds voor ons aan het spit. Niet voor 2 van de 3 vegetariërs die zeer begrijpelijk een totaal ander idee hebben van een feestmaal. Het diner vond plaats in de rimboe aan met bananenblad gedekte tafels en een bamboestengel als bord. De kick off bestond uit een heerlijke cocktail: een uitgeholde grapefruit met suikerriet sap/stroop en rum. Het had wel iets dubbels. 'S middags zoveel lieve biggetjes zien scharrelen en dan 's avonds genieten van het vlees. Maar, tja, ik vond het lekker. De bijgerechten waren ook prima.
Om niet wéér de partypooper te zijn besloot ik dat we wel even mee konden gaan met de partyanimals uit de groep. Hoe laat kon het nou worden, vanmorgen zouden we om 8 uur vertrekken en ze waren al een nacht los gegaan. Tegen 11 uur waren er gelukkig een paar die het ook wel welletjes vonden dus ik heb André met de rest achter gelaten. Eerst wat weg gedoezeld maar om 1\2 2 klaarwakker omdat A er nog niet was. Toen ben ik mijn koffer maar gaan inpakken. Tegen 2-en klopte hij aan en dook vrijwel meteen zijn bed in om gruwelijk hard te gaan liggen snurken. Hem een paar keer vergeefs verzocht daarmee op te houden en uiteindelijk toch in slaap gevallen. 's Morgens was er geen beweging in te krijgen. Hoewel het erger kon, maar dat volgt.
Bij het ontbijt sprak Abel de reisbegeleider A aan over iets met hotelsecurity. Blijkt hij vlakbij het hotel te zijn aangevallen door twee Cubanen en na terug te hebben gevochten ontzet door de security. Of zoiets...want zelf weet hij het niet precies meer. Hij was dan ook katjelam. Hij dacht op dat moment nog alles te hebben, later bleek dat hij een vol pakje shag kwijt was. Gekregen een blauwe elleboog en knie en wat schaafwonden.
Jack, de joligste van het Westfriese trio, bleek helemaal niet in beweging te krijgen. Simon en Frank hadden het kennelijk al opgegeven waarop Ellen kordaat besloot de douche open te draaien en Jack te gebieden daaronder te duiken. Een paar uur ervoor was zij ook degene die hem de kroeg uit gesleept had, onderwijl twee andere heren gebiedend ergens op een muurtje op hen te wachten.
Marieke regelde ondertussen wat broodjes voor Jack aangezien we gevaarlijk in de buurt van bus vertrektijd kwamen. Ruim een kwartier later dan geplanned konden we dan toch eindelijk op weg naar Santiago de Cuba.
Onderweg twee keer gestopt, de laatste keer bij een punt waar vandaan je Guantánamo bay zou kunnen zien liggen. Helaas was dat nauwelijks het geval want heiig en veel te ver weg. In SdC aangekomen was het godsgruwelijk heet, 32°c en vergeven van de uitlaatgassen. Gelunched met broodje tonijn. En ja, een broodje tonijn is hier ook precies dat. Vergeet blaadje sla, komkommer, tomaat of mayonaise. Al hadden ze er hier wel een prikkertje met een olijf ingestoken en een schijfje komkommer naast gelegd. Het was dan ook een sjiek hotel.
Toen een wandeling door de stad richting hotel. Weinig van mee gekregen, te warm, te veel herrie, teveel hosselaars. Nog van kamer kunnen ruilen nadat A de wc had onheiligd. We hadden een benauwd hok met een soort twijfelaar en nu een redelijke ruimte met elk ons eigen bed.
Omdat we bij de hotelbar een mooie espressomachine hadden zien staan besloten we onszelf te verwennen met een goede bak pleur. Ook wel fijn na de korte nacht. Het knulletje achter de bar was helaas niet van plan ons te verwennen. Het apparaat werd alleen gebruikt om de melk op te schuimen. Melk met brokjes. Toen ik daar wat van zei kwam ie met een zeef aan, een typisch Cubaanse oplossing voor zo'n verwende westerse tut die geen brokjes in haar koffie wil. Ook zonder melk was het brouwsel slechts vage familie van de dubbele espresso die André had besteld. Het is wel jammer dat het enige dat hier enigszins te drinken is bestaat uit bier, water en limoen frisdrank. En cocktails natuurlijk, maar die serveren ze meestal niet bij het ontbijt. Vlak erna wel gelukkig, maar zelfs met cocktails is het een gok of het zal smaken. Mijn Margarita van eergisteren was bijvoorbeeld erg apart. Ik wist niet dat daar suiker in moet maar hier doen ze dat wel. En marasquin? De barman had ook echt zijn best gedaan op het zoutrandje, dat het mislukte kwam waarschijnlijk omdat hij alleen grof zeezout tot zijn beschikking had.
Avond. Net heerlijk gegeten in een huiskamer restaurant buiten SdC. Kreeft met veel knoflook. André had varkenskotelet, niet bepaald weinig en goed van smaak. Dat scharrelvlees is echt lekkerder! Rauwkost erbij met oa ingelegde okra. Chips van zoete aardappel. Flan toe. Vrij snel kregen we gezelschap van kater pluisstaart, een schele kitten met een bizar zielige miauw en een doodsbang lapjespoesje. Gelukkig voor hen bleef er voldoende aan A's varkensbot zitten om ze mee te laten eten.
Terug in het hotel de onaangename verrassing dat er een soort show is op het dakterras van het hotel. Zo ongeveer recht boven ons. In de hotelkamer hoor je daar bijna niets van, maar des te meer van het verkeer en de bar op straat onder ons raam. André wilde graag gelijk gaan slapen maar ik vrees dat dit op een zaterdagavond een zinloze exercitie zal zijn. Zelfs met oordopjes. Nu is hij al zappend terecht gekomen bij een Duits nagesynchroniseerde en Spaans ondertitelde film. De Russische film was te zwaar op de hand. Hopelijk leidt het hem af.
Ik wilde nog een biertje maar gaf dat op nadat ik straal genegeerd werd door de barman / mentaal uitgedaagde barista. Waarschijnlijk is hij nog erg beledigd dat ik zijn koffie met brokjes niet op waarde wist te schatten. Een kwartiertje later wilde hij me toch nog een biertje verkopen. Bedenk me nu net dat ik het net zo goed uit de koelkast in de kamer had kunnen halen... Niet vergeten aan Sawadee door te geven dat het weliswaar leuk is om in het centrum van een stad te zitten maar als je vervolgens niet kunt slapen van de herrie je ook niet echt zult genieten van die stad. Ik heb het gevoel alsof onze kamer midden op het Leidseplein ligt, maar in Amsterdam zijn er nog regels omtrent geluidsoverlast. Hotel Rex in SdC is een vette no-no.

Zondag 2-11.
Het in slaap kunnen vallen met takkenherrie is me meegevallen, kennelijk was ik moe genoeg. André gaf aan niet genoeg geslapen te hebben maar sprong toch redelijk monter onder de douche. Na een karig ontbijt van 4 stukjes geroosterd brood met jam, een zielig omeletje en wat vaag op koffie lijkend brouwsel op weg naar het uitstapje van vandaag. Een gedenkplaats voor Amerikaanse soldaten, een fort en een boottocht naar een niet zo bijzonder eiland. Alwaar, en dat hebben wij gelukkig gemist, een vrouw puppy's in het water gooide met als doel ze te verdrinken. Wij kwamen een mooie kater tegen die zich graag liet aaien. Eerder bij het fort trouwens een knuffelbare poes.
Terug in de stad pizza gegeten bij een goed aangeschreven toko (Fontana) naast het 5 sterren hotel Melia oid. Daar ook cappuccino gedronken waar het espresso apparaat wel voor werd ingezet. Of waar men in ieder geval de illusie wist te wekken dat het gebruikt werd. Het leek ook op koffie. Teruggelopen over de van uitlaatgassen vergeven straten richting hotel. Supermarkt bezocht voor twee cola en twee limoensap. Stad in voor vergeefs bezoek aan het Bacardimuseum: dit was dicht. Ik had me nogal verheugd op de mummies en gekrompen indianen in de kelder ervan.
Op terugweg in een winkel met tweedehands boeken, langspeelplaten en gevarieerde andere zooi een souvenir voor Peter op de kop kunnen tikken. Twee Cubaanse singletjes (geen idee wat er precies op staat, maar misschien überhaupt niet meer afspeelbaar?) en een boek met bladmuziek en de geschiedenis van een muziektrio. De eigenaar was een relaxte en niet opdringerige oudere man, in tegenstelling tot de meeste andere types hier in SdC. Ik hou wel van dat soort rare winkeltjes.
Straks richting hotel Casa grande voor het troostdiner van Sawadee wegens wijziging van de reis. Volgens Abel moeten we ons er niet al te erg op verheugen, maar het is gratis hè...
Nou...je mag een gegeven paard niet in de bek kijken...maar dit was best erg voor een duur hotel. Alle gerechten werden koud geserveerd. Nu zaten wij op het dakterras waar het nogal waaide, moest het eten met een lift naar boven, hadden ze kennelijk de behoefte alles voor 20 man tegelijk te serveren en niet de beschikking over steamers of warmtelampen...toch was het een onacceptabele schoffering van klanten.
Ik had kip waarbij het geen ramp is die koud te eten, en het was tenminste gaar. André had iets dat voor biefstuk door moest gaan, ijskoud. Paulien naast mij had koude visfilet. De meeste mensen besloten het eten terug te sturen om het warm te laten maken. Dat leverde lauwe gerechten op. André besloot de lauwe schoenzool toch maar op te eten, het merendeel liet het voor wat het was en weigerde ook het toetje. Dat was een toch niet geheel gesmolten cocosijsje met rode saus en sprinkeltjes. Niet vies.
Terug in het hotel zijn we maar even een biertje gaan doen op het dakterras van ons hotel. Waarbij ik me afvraag of dit een hotel is of een nachtclub met toevallig wat kamers met bedden ertussen gebouwd. Ook op het plein staat een geluidsinstallatie geschikt voor een gemiddeld popfestival lekker te blazen. Die herrie zou om 12 uur moeten stoppen, tot die tijd kneiterharde herrie van twee kanten. En, jawel, onder ons raam ook veel verkeer dat nagenoeg 24/7 doorgaat.
Morgen vertrekt de bus om 8 uur voor een rit van een uur of 6 naar Camaguey en aangezien we voor de tijd ons povere ontbijt nog willen aanvullen bij de bakker aan de andere kant van het plein wordt het wederom een korte nacht. De Deense film die nu op het film kanaal speelt is moeizaam te volgen. Deens versta ik niet en de Spaanse ondertiteling is nog een beetje te hoog gegrepen. Met de Duits nagesynchroniseerde Engelse film, en de Franse had ik minder moeite. En alle herrie om me heen maakt het mogelijk me te concentreren op mijn boek. Zucht...

Maandag 3-11.
De bakker was uiteraard niet open. De zgn koffie bij het ontbijt aangevuld met zakjes espresso en om 8 uur in de bus naar Camaguay. De rit was langer dan voorspeld. Onderweg nog een kerk van de patroonheilige van Cuba bezocht. Bij wegrestaurant broodje kaas en goede koffie gescoord en een uur of 8 later aangekomen bij hotel. Tot hun spijt is de waterpomp oid ontploft en is lauw water om te douchen het hoogst haalbare. Ter compensatie staan er een fles rosé en twee flesjes water in de hotelkamer. Voor mij is dit meer compensatie voor de uitstekende spiralen van het bed.
Om half vijf zijn we allemaal in fietstaxi's gestapt voor een rondrit door het labyrint dat deze stad is. Dat is bewust gedaan om piraten in een hinderlaag te kunnen lokken. Omdat we hier maar 1 nacht zijn en de bar in het hotel prima is is het verstandiger hier te blijven.
De fietstaxirit was enerverend, de lokalen komen prettiger over dan in Santiago de Cuba, en we hebben een kunstgalerie bezocht waar ik in alle haast een afbeelding van een schilderij voor Truus op de kop kon tikken. www.martha- jimenez.es maakt beelden en schilderijen die vooral gaan over de kracht van vrouwen. André en ik waren erg onder de indruk en hadden hier wel wat meer tijd door willen brengen.
Verder een distributie centrum voor eerste levensbehoeften gezien dat wel erg 3e werelds was. Daar een zwarte kitten met blind oogje mogen aaien dat enthousiast rijst met zwarte bonen aan het eten was. Net het nieuws van Abel dat de warm water voorziening gerepareerd is. Door hem persoonlijk meende ik te begrijpen.

Dinsdag 4-11
Ondanks harde bed met voelbare spiralen redelijk geslapen. Weinig last gehad van naastgelegen treinstation. Lauwe douche was goed te doen. Ontbijt redelijk op de voorgezoete koffie na.
Gisteren gegeten bij een pallador vlakbij de galerie. Soep van tarowortel, salade en een soort van rollade van lamsvlees met spekjes. Als toetje iets traditioneels van de streek: guave op siroop met geraspte kaas. Een aparte combinatie maar zeker niet vies.
Voedsel hier lijkt een soort obsessie te worden, maar het is ook nogal een verassing of het goed of slecht is. Ik hou mijn hart vast voor het all inclusive gebeuren waar we nu naar op weg zijn, daar zal alles ook wel weer liefdeloos zijn klaargemaakt.

Woensdag 5-11
Twee nachten in een all inclusive, hebben we dat ook eens meegemaakt. Abel waarschuwde ons dat we ons er niet teveel van moesten voorstellen maar het viel alles zins mee. Veel variatie en het was warm. Er zijn diverse bars met verschillende openingstijden waar het personeel soms andere gedachten over had. Bij de bar die tot 10 uur open was stond een barman luid tegen een chef te mopperen omdat hij klaarblijkelijk dacht dat zijn dienst er om half tien op zou zitten.
Nog even paniek van mijn kant. Ik had een wasje gedaan en zou André bij de bar terugvinden waar ik hem had achter gelaten. Hij was er niet, wat grappen van groepsgenoten over blonde snollen, en toen het serieuze verhaal dat hij welterusten had gezegd en was gaan slapen. Ik was hem echter nergens tegengekomen. Nog eens gevraagd of dat echt het verhaal was, ja echt. Nu ja, niet mijn humor om te lachen. Uiteindelijk vond ik hem bij het zwembad waar hij in het donker stond te schaken met Sascha. Ik was hem na het eten ook al kwijt en na die overval ben ik er niet meer zo gerust op dat hij altijd op zijn pootjes terecht komt.
Bij de 24 uurs poolbar het nog tot half drie uitgehouden met Jack en André. Op een gegeven moment waren alle cocktails "op", behalve rum punch, dus van die 24 uurs service moet je je niet teveel voorstellen.
Voor het eerst deze vakantie uitgeslapen en het ontbijt gemist, dit bij de snackbar goedgemaakt met lekkere tosti's ham-kaas en patat. Het is nu tijd voor de lunch, daar wachten we nog even mee omdat we op het strand spullen van groepsgenoten aan het bewaken zijn.
Hard nodig, Sascha verloor gister haar portemonnee bij de reuze interessante tourist trap van de oude suikerrietmolen, is nog teruggegaan om te zoeken maar helaas... Goh, wat vond ik dat een irritant uitstapje. Werkelijk niets boeiends te zien maar wel een wandelroute langs enorm opdringerige verkopers van allerhande zooi die ik niet wilde hebben. Aan het eind kon je tegen betaling een toren beklimmen en daar had ik geen trek in. Van de cuc die ik daarom van Abel terugkreeg tien kettingen gemaakt van meloenpitten, bonen en andere etensresten gekocht en weer snel teruggebeend naar de bus. Vlak nadat een kerel die om een peuk stond te bedelen me een sprinkhaan gaf die ik toch bleek te moeten betalen. Abel zei later in de bus dat het geen touristtrap was. We verschillen hierover van mening.

Donderdag 6-11
Gisteren lekker niets gedaan. Op strand rondgehangen en na diner op de kamer een rare film (a winters tale) gekeken. Op het bekertje wijn wat ik mee nam naar de hotelkamer niet meer genoten van de discutabele geneugten van all inclusive.
Vanmorgen nog wel via de zwembadbar voor café con leche naar het ontbijt. Dit omdat ze bij het ontbijtbuffet de koffie voorgezoet serveren, bleh! Een relatief korte rit naar Cienfuegos. Wandeling door stad onder begeleiding van Abel. Deel van de groep ging voor veel geld dolfijnen aaien in een dolfinarium, wij met een ander deel naar een oude begraafplaats waar een graf was met een verhaal.
Een meisje met liefdesverdriet had zich middels opium van kant gemaakt, het graf wordt de schone slaapster genoemd. Het was een zittend meisje met oogjes dicht een een bosje papaverbollen in de hand. Helaas nergens de door Abel beloofde knekels gezien. Omdat de begraafplaats gerenoveerd wordt, wat hard nodig is, zouden deze her en der aan de oppervlakte liggen.

Vrijdag 7-11.
Gisteravond een heerlijke mixgrill spies met rund, varken en garnalen gegeten in restaurant de tramweg (el Tramvia). André bestelde gebakken rijst wat ons qua omschrijving op nasi leek te lijken. Het was lekker maar nogal weinig in vergelijking tot de lappen en brokken vlees om hem heen. Toch wilde hij van niemand wat terwijl er van alle kanten restjes werden aangereikt.
Daarna met een deel van de groep over de zee boulevard teruggelopen naar hotel. Abel had een fles rum, blikjes cola en bekertjes mee. Dit op de boulevard soldaat gemaakt en niet veel later aangevuld met fles twee...en drie. Een dolle boel.
Bij de hotelbar nog bier gedronken en een jong katertje geadopteerd. Dat moest en zou mee naar de hotelkamer want het spinde zo lief. Om aan te geven hoe ver heen ik was. Katertje bleef liefelijk spinnen maar toen ik een paar uur sliep miauwde het, toen heb ik het maar buiten gezet...bleef het voor de deur nog even mauwen. André heeft me er enorm mee gepest. Een deel van mijn koffer ruikt verdacht naar kattenpies maar de inhoud lijkt vooralsnog niet te zijn aangetast.
Vandaag naar Santa Clara geweest waar we het Guevara mausoleum hebben bezocht en de gepantserde trein die door Batista was gestuurd om de opstand te breken. Dat is dus niet gelukt. Het plaatsje Santa Clara zelf is doodsaai en culinair riskant. Wij vonden toch nog iets eetbaars een eindje verder van het Hoofdplein vandaan. Helaas werden ook hier ongevraagd muzikanten opgetrommeld die gelukkig weggingen toen we aangaven niet van muziek bij het eten te houden. De bandjes tijdens het eten zijn een ware plaag en ze spelen allemaal dezelfde shit en dat gaat enorm irriteren. Vooral omdat velen niet muzikaal zijn. Maar zelfs al zijn ze dat wel...spelen ze telkens dezelfde nummers.
Ik typ dit aan de rand van het zwembad van het hotel dat volgens de reisbeschrijving van Sawadee eenvoudig zou zijn. We zitten in onze eigen bungalow en het is het sjiekste hotel tot dusver. De prijs van het bier is helaas navenant gestegen. Het eten was te doen maar erna waren we zo duf dat we om een uur of acht in bed tv gingen kijken. Na twee minuten viel ik in slaap om om twaalf wakker te worden van een gruwelijke bassdreun. Verder geslapen tot half zeven.

Maandag 10-11
Twee nachten doorgebracht in Soroa. In het biologische reservaat Las Terrazas een canopytoer gemaakt. Het zouden maar 3 roetsjlijnen zijn, maar inmiddels was dit uitgebreid naar 6. Niet zo indrukwekkend als Monterverde in Costa Rica maar toch de moeite waard.
Gisteravond tegen beter weten in geholpen de fles rum van Sascha en Viona soldaat te maken. En daarna nog een en ander... Mja. Ik was bang dat mijn tablet dood was. Die had de hele dag liggen laden terwijl wij 9 km aan het hiken waren (André) en een bezoek brachten aan de overblijfselen van een Franse koffieplantage. Bij de natuurlijke zwembaden aangekomen, waar de hikers uit het oerwoud zouden opduiken, begon het tropisch te regenen. Met bliksem. Toen mijn tablet niet meer aanging bij thuiskomst ging ik er vanuit dat deze was ontploft. Gelukkig bleek net dat ie gewoon helemaal leeg was. Ik heb voor het eerst enthousiast gedanst en schijn erg gezellig te zijn geweest. Zelf kan ik me er niet zoveel van herinneren.
Vandaag via Pinar del Rio (geen ruk aan en het bezoek aan sigaren en rumfabriekjes een beetje teleurstellend.) naar Vinales gereden. Vinales is een vriendelijk plaatsje waar we lekker hebben gegeten bij las Olivas. Het hotel ligt op een heuvel met een mooi uitzicht over de vallei en op de vreemd gevormde bergen in de verte.
Morgenochtend gaan we paardrijden met Piet, Gerrie, Sascha en Ellen. En ik denk dat we morgenmiddag maar eens niets gaan doen in of rond het zwembad waar we op uitkijken.

Dinsdag 11-11
Het paardrijden was leuk, vooral het bekijken van de omgeving. We hadden drie uur geboekt, inclusief een bezoek aan de stille grotten. Uiteindelijk zijn we wel vijf uur onderweg geweest omdat we ook een bezoek moesten brengen aan een tabaksboer en een pina colada snackbar. Tabaksboer was wel boeiend en misschien zijn die sigaren wel lekkerder dan in de winkel maar we hebben niets gekocht. Hij vertelde dat ze de tabaksbladeren besprenkelden met een mengsel van grapefruit, ananas en honing. In de fabriek gebruikten ze alleen water en chemicaliën.
Rondrijden door tabaks-, aardappel-, mais-? en rijstvelden was leuk. Er wordt geploegd met een span ossen. Varkentjes en geiten, alles scharrelt vrolijk rond. Eromheen de bergen, paardje (met name het mijne met de naam Lucifer) sjokt wat voort. Relaxed. De pijn in mijn kont en benen valt vooralsnog mee, even afwachten of ik morgen normaal mijn bed uitkom. Met Gerrie en Piet een broodje tonijn gegeten en met een illegale taxi terug naar hotel.
Vanavond toch weer bij het olijfje gegeten ondanks de verlokkingen van het ecologische vegetarische restaurant waar de specialiteiten van het huis uit vleesgerechten bestaan. André zeer in zijn sas met een grote malse biefstuk in wijnsaus, deze zag er ook erg aanlokkelijk uit. Ik had een steak die helaas ongenadig platgeslagen was. Sjoerd bleek een soort schnitzels te hebben besteld en vegetariër Marianne had een mooie gegrilde groente schotel. Erna nog een crema Catalan voor A en mij, carajilos voor M, A en mij en een espresso voor Sjoerd.
Na dit bacchanaal togen wij naar de kroeg naast de kerk waar de rest het gister erg leuk gehad scheen te hebben. Nou... Het was er goedkoop maar er was geen bier wat A deed besluiten dat elders te gaan halen. Het was pas een uur of 9 toen de fut er al wat uit was. Fiona voelde zich niet lekker, Marianne wilde ook graag terug, en er moest nog een uur gewacht worden voordat de disco open ging dus wij ondernamen de twee km lange wandeling terug naar het hotel. Daar nog twee afzakkertjes aan de hotelbar en nu lekker in bed nog een beetje tv.

Donderdag 13-11
Gisteren in Havana aangekomen en gelijk een rondleiding (hop-on-hop-off) gekregen van het nieuwe deel. Rare bomen (walking trees), een vervuilde rivier met een mooi park (waar we de bus niet uit mochten omdat het een vuilnisbelt was) en weer een of andere revolutionair plein gezien. Hotel is een soort bungalowpark met appartementen, wij zitten op een 1e etage en hebben een woonkamer met keukenblok (maar geen potten en pannen etc), twee slaapkamers, badkamer en balkon. We hebben het redelijk getroffen, diverse reisgenoten slapen aan een drukke weg, hadden een niet werkende airco, of geen waterdruk. Op dit moment hoor ik helaas wel een bassddreun, en dat kan morgen nog wel eens laat worden met de start van het w-end.
We zijn met de groep gaan eten in Havana stad hotel zit in een buitenwijk) en dat was een beetje teleurstellend. Wij waren gewend aan een bepaald prijsniveau en dit was 2 x zo duur met verplichte 10% fooi. Het eten was mooi opgemaakt maar het was geen topkok. La California, geen aanrader.
We gingen nog "even" wat drinken bij de zwembadbar (er zijn hier overigens belachelijk veel zwembaden tussen de bungalows) en dat is erg laat en bedronken geworden. Het opstaan was dus wat lastig, maar eenmaal op de beentjes was het goed te doen.
Vanochtend de toer door de oude stad, een lange wandeling waarbij ik al snel de draad kwijt was. Van 1 tot 4 alleen met André de stad doorkruist. Heerlijke koffie met taart genuttigd op plaza Viega. Daarvoor nog een hele grote oude apotheek drogist bezocht wat inmiddels een museum was geworden met een kruiden verkoop balie.

Zaterdag 15-11
Op vliegveld Varadero. Reizigers na ons: aanstekers in ruimbagage. Of 1 kapotte en een hele mee en de kapotte inleveren. Mijn aansteker is gek genoeg niet gezien bij de scan trouwens.
Gisteren weer Havana in, nu met Sjoerd als gezelschap. Stedelijk historisch museum met guided tour gedaan en verder wat door stad geslenterd, uiteraard na de koffie bij el Escorial. 's Avonds met vijf open oldtimers terug naar de stad voor het afscheidsdiner. Wat een belevenis! Vijftonige hoorns, grommende motoren...en mijn haar volkomen in de war. Erg leuk.
Na het diner wilde de groep terug naar hotel, wij ook trouwens, en zijn we nog wat gaan drinken bij de zwembadbar. 5 Dames uit de groep moesten er heel vroeg uit want gingen nog even parachutespringen. Al mijn taxfree rookgeld erdoor gejaagd, gelukkig kon je met cc betalen op vliegveld. Heel lang met een snollerig poesje op schoot gezeten.
Na te korte nachtrust zo laat mogelijk ontbeten, gedoucht en de koffers vliegproef gemaakt. Via een technisch hoogstandje, een lelijke brug, naar Varadero gereisd waar we ons nu de typhus zitten te vervelen.

Maandag 17-11
Gisteren ruim op tijd thuis gekomen, vliegtuig had wind mee. Enorme jetlag. Conclusie over Cuba: als het een van je eerste verre reizen is, is het betaalbaar en leuk. Van de door Sawadee geadviseerde 800 euro zakgeld heb ik nog 100 over, dat was misschien niet gelukt als we de dolfijnen excursie gedaan hadden of ons elke avond een gat in de dag gezopen. Wij zijn echter door het vele reizen zo ontzettend verwend geraakt dat ik nergens echt van onder de indruk was. Voor natuur ga je naar Costa Rica en dat heeft dan ook nog wat weg van Cuba. Voor het eten hoef je niet te gaan. De mensen zijn bijna overal vriendelijk, maar daarvoor kun je beter naar Japan of Indonesië. Zelfs voor de cocktails hoef je niet te gaan, tenzij je graag goedkoop dronken wordt. De goed bereide cocktails zijn namelijk bijna net zo duur als hier. En salsa...door de Buena Social Vista Club had ik daar een veel te romantisch beeld van. Inmiddels kan ik Guantanamera niet meer horen!

https://www.youtube.com/watch?v=lmyQOq4MAdY