Van de regen in de.......geldkraan open ;-)
Door: Helga
Blijf op de hoogte en volg Helga
15 Oktober 2013 | Japan, Kyoto
Omdat A zijn dagtripje met de groep gemist had en ik er toch wel even uit moest om wat te eten gingen we tegen de middag naar buiten. A wilde nog een of andere pagode met verschillende boeddha's zien en dat leek in de buurt van het hotel.
Toen we buiten kwamen bleek het toch iets harder te regenen dan we dachten dus toen eerst maar naar het station dat to het hotel ligt gegaan. Het station is tevens een groot winkelcentrum en we hadden de tip gekregen de 10e verdieping te bezoeken omdat daar iets met katten was.
Eerst kwamen we op de afd. herenmode. A wilde een nieuwe riem en nu we er toch waren... Er waren zowaar afgeprijsde exemplaren van echt Italiaans leer voor nog steeds tegen de 50 euro het stuk, maar ach...zijn geld staat toch maar te roesten op de bank. Daarna naar de 10e waar inderdaad een groot gebied vol stond met kattendingen.
Truien, t-shirts, mokken, briefpapier...you name it. Om een lang verhaal kort te maken: hier ging mijn geldkraan open. Ik heb een schoudertas gekocht die handbeschilderd is door de dame ergens hier op de foto. Wel een uniek exemplaar dus, handig want veel vakjes...maar toch tegen de 75 euro. Daarna konden die paar kattenstickers ook niet veel schelen. Als klap op de vuurpijl kocht A een shirt met een kat die een kommetje rijst met sashimi wil. En als ik een slok op had gehad had ik mijn creditcard getrokken voor de prachtige leren tassen met in reliëf en kleur afbeeldingen van katten erop. Ze hadden een mooie kleine groene en een iets kleinere paarse. Nu ik dit typ baal ik eigenlijk dat ik het niet gewoon gedaan heb...mja...tassen waren tussen de 200 en 300 euro...
Om tot rust te komen het dakterras bezocht met mooi uitzicht. Regende nog steeds maar er was een rookplek en een bamboetuin. Ik geloof dat ik al eens verteld heb over de geluidjes hier in Japan? Nou...kom je in een grote stad met op een dak een tuin, liggen er speakers waar vogelgeluiden uitkomen in het gras. Overal zijn dit soort geluidjes. Op de gangen van het hotel rustgevende klassieke muziek, bij de roltrappen plingplong, bij het zebrapad... Beetje debiel vind ik het wel.
We wilden lunchen dus togen naar de kelder van het warenhuis, want daar vind je meestal het eten. We vielen met onze hongerige neuzen bijna direct in de taartjes. Prachtig! Bijna te mooi om op te eten! Gelukkig konden we her en der weer een en ander proeven. Om niet nog verder door te slaan in onze aankopen eerst ergens curry gegeten. Ik met gefrituurde garnalen, André met een soort schnitzel. Japanners doen soms rare dingen met wereldgerechten, dit was een mix tussen Italiaans en Indiaas. Als topping voor op de curry troffen we een bus parmezaanse kaas aan bijvoorbeeld en de naam van het currytentje was iets Italiaans.
Na de lunch besloten om iets te halen voor op de hotelkamer qua avondeten. We hadden tenslotte de poeplap al te vaak getrokken. Het werden salades met rosbief, zalm en bonen / avocado met een artisanaal stokbrood. Ik zweer je: Japanners kunnen inderdaad alles namaken ;-) Als toetje toch even terug naar de taartjesafdeling en een vruchtenslagroomtaartje plus een tiramisutaartje gehaald. Ik vraag me af of we met uit eten niet goedkoper uit waren geweest...
Een en ander naar hotelkamer gebracht en weer eruit voor de pagode. Die toen we aankwamen gesloten bleek te zijn. De hele dag? Nu ja, terugweg via een andere idioot grote 'mall' waar we het ontbijt voor morgen hebben gehaald. En A is zelfs nog terug gelopen naar de taartjessupermarkt voor twee bakken fruitsalade. Verhongeren zullen we niet!
Morgen op weg naar het logement van een boeddhistisch klooster alwaar we een vegetarisch diner en ontbijt gaan krijgen. Harry had ons gewaarschuwd dat het misschien wat weinig eten zou zijn dus het vooruit bunkeren en het meenemen van een en ander was geen slecht idee.
Komende dagen misschien radiostilte, ik vraag me af of in het klooster WIFI is. Misschien ook maar beter van niet.
Toen we buiten kwamen bleek het toch iets harder te regenen dan we dachten dus toen eerst maar naar het station dat to het hotel ligt gegaan. Het station is tevens een groot winkelcentrum en we hadden de tip gekregen de 10e verdieping te bezoeken omdat daar iets met katten was.
Eerst kwamen we op de afd. herenmode. A wilde een nieuwe riem en nu we er toch waren... Er waren zowaar afgeprijsde exemplaren van echt Italiaans leer voor nog steeds tegen de 50 euro het stuk, maar ach...zijn geld staat toch maar te roesten op de bank. Daarna naar de 10e waar inderdaad een groot gebied vol stond met kattendingen.
Truien, t-shirts, mokken, briefpapier...you name it. Om een lang verhaal kort te maken: hier ging mijn geldkraan open. Ik heb een schoudertas gekocht die handbeschilderd is door de dame ergens hier op de foto. Wel een uniek exemplaar dus, handig want veel vakjes...maar toch tegen de 75 euro. Daarna konden die paar kattenstickers ook niet veel schelen. Als klap op de vuurpijl kocht A een shirt met een kat die een kommetje rijst met sashimi wil. En als ik een slok op had gehad had ik mijn creditcard getrokken voor de prachtige leren tassen met in reliëf en kleur afbeeldingen van katten erop. Ze hadden een mooie kleine groene en een iets kleinere paarse. Nu ik dit typ baal ik eigenlijk dat ik het niet gewoon gedaan heb...mja...tassen waren tussen de 200 en 300 euro...
Om tot rust te komen het dakterras bezocht met mooi uitzicht. Regende nog steeds maar er was een rookplek en een bamboetuin. Ik geloof dat ik al eens verteld heb over de geluidjes hier in Japan? Nou...kom je in een grote stad met op een dak een tuin, liggen er speakers waar vogelgeluiden uitkomen in het gras. Overal zijn dit soort geluidjes. Op de gangen van het hotel rustgevende klassieke muziek, bij de roltrappen plingplong, bij het zebrapad... Beetje debiel vind ik het wel.
We wilden lunchen dus togen naar de kelder van het warenhuis, want daar vind je meestal het eten. We vielen met onze hongerige neuzen bijna direct in de taartjes. Prachtig! Bijna te mooi om op te eten! Gelukkig konden we her en der weer een en ander proeven. Om niet nog verder door te slaan in onze aankopen eerst ergens curry gegeten. Ik met gefrituurde garnalen, André met een soort schnitzel. Japanners doen soms rare dingen met wereldgerechten, dit was een mix tussen Italiaans en Indiaas. Als topping voor op de curry troffen we een bus parmezaanse kaas aan bijvoorbeeld en de naam van het currytentje was iets Italiaans.
Na de lunch besloten om iets te halen voor op de hotelkamer qua avondeten. We hadden tenslotte de poeplap al te vaak getrokken. Het werden salades met rosbief, zalm en bonen / avocado met een artisanaal stokbrood. Ik zweer je: Japanners kunnen inderdaad alles namaken ;-) Als toetje toch even terug naar de taartjesafdeling en een vruchtenslagroomtaartje plus een tiramisutaartje gehaald. Ik vraag me af of we met uit eten niet goedkoper uit waren geweest...
Een en ander naar hotelkamer gebracht en weer eruit voor de pagode. Die toen we aankwamen gesloten bleek te zijn. De hele dag? Nu ja, terugweg via een andere idioot grote 'mall' waar we het ontbijt voor morgen hebben gehaald. En A is zelfs nog terug gelopen naar de taartjessupermarkt voor twee bakken fruitsalade. Verhongeren zullen we niet!
Morgen op weg naar het logement van een boeddhistisch klooster alwaar we een vegetarisch diner en ontbijt gaan krijgen. Harry had ons gewaarschuwd dat het misschien wat weinig eten zou zijn dus het vooruit bunkeren en het meenemen van een en ander was geen slecht idee.
Komende dagen misschien radiostilte, ik vraag me af of in het klooster WIFI is. Misschien ook maar beter van niet.
-
16 Oktober 2013 - 23:45
Helga Ten Berge:
Zelfs hier in het klooster is WIFI. En het is hier ijskoud. Lig nu vanaf mijn matje onder dekbedje te tikken.
Over kwartiertje begint de ceremonie van de boeddhistische monniken. André heeft net een washandje nat gemaakt voor me (je kunt hier alleen 's avonds douchen) dus tijd voor een kattenwasje.
-
20 Oktober 2013 - 10:15
Richard:
We zijn net terug uit Marokko, en heb net in 1 ruk je verslagen gelezen : fantastische verslagen, die een goed beeld van Japan lijken te geven. Superleuk geschreven, en heel herkenbaar voor reizigers.
Denk dat Japan ook wel eens op onze lijst komt...
Jammer voor de 2 groepsgenoten : maar alleen annuleringsverzekering is uiteraard tekort, lijkt me algemeen bekend, maar ja, sommige dingen moet je eerst meemaken. Niet dat ik zo'n wijsneus ben, maar ik heb in mijn bagage altijd bovenin de tas een geplastificeerd A4tje met mailadres en tel nr. Misschien een tip voor jullie, want bij onze groep is van 1 persoon zijn bagage nooit nergens aangekomen. Hij had de labels ook niet gechecked op Schiphol ( les 2 ), de bagage is in Athene verdwenen. Partners bagage is halverwegede reis in Marokko opgedoken. Da's lastig reizen... Oh ja, ook zijn creditcard werd ingeslikt ( de volgende dag teruggekregen ), en hij had zijn bankpassen niet op Wereld gezet, dus kon ook niet pinnen.( Les 3 ). Zo leer je nog eens wat. Vreemd genoeg bleef hij er erg relaxed onder, daar kan ik dan weer wat van leren ;) ( les 4 ).
Hoop nog snel wat meer van je te lezen,liefs van Richard en Kirsten.
PS Het lijkt alsof A steeds meer op mij gaat lijken, of ik op hem. Lang/stevig/kaal . De 3 mannelijke schoonheidsidealen ;) Stuur je wel een fotootje !
-
20 Oktober 2013 - 11:58
Helga Ten Berge:
Spannend reizen inderdaad van die groepsgenoten ;-) Het is hier heel erg veilig en de bagage wordt secuur vervoerd. We reizen hier met het openbaar vervoer, nu meermaals in de shinkansen (kogeltrein) gezeten (heerlijk, erg luxe) en diverse boemeltjes. Omdat je in de shinkansen niet meer dan 10 kg mee mag nemen reist onze grote bagage dan vooruit. Vanmorgen de laatste keer deze bagage ingeleverd en die krijgen we in Nagasaki pas weer terug. Het bedrijf dat alles vervoert in Japan, je ziet overal vrachtwagentjes, fietsen etc van ze rijden heeft als symbool een moederpoes met kitten in de bek. Nou, dat geeft mij direct een goed gevoel. Zorgvuldig, liefdevol en veilig vervoer.
Wij zijn uiteraard ervaren reizigers dus weten wel dat en waar we op moeten letten. Een camera in een trein laten liggen zal ons niet overkomen. Ook neem ik niet mijn duurste kleren mee en mijn koffer wordt elk jaar lichter. Mocht ik toch mijn camera kwijtraken dan staat er een foto met mijn naam en adres op het geheugenkaartje, da's niet zo'n probleem om naar Nederland te sturen.
Ben erg benieuwd naar je foto Richard! Hou je zelf eigenlijk een weblog bij? Zit je op Facebook? -
21 Oktober 2013 - 19:07
Richard:
Ha Helga,
Nee, geen weblog, Kirsten zit wel op FB ( Kirsten Sudmeijer ) , zo kan je ons kontakten.
Spreek je snel !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
