Perverse tempel en rare Koreanen?

Vrijdagmiddag de 13e aangekomen in Luang Prabang, een UNESCO werelderfgoed oud koningsstadje. Negen jaar geleden waren wij hier ook, toen zaten we centraler, maar de loopafstanden zijn goed te doen. De avondmarkt snel gevonden. De indeling ervan is veranderd, ziet er net wat professioneler uit. Bij de broodjes en shakes stalletjes meteen onze eerste baguette met lekkers en een fruitshake gescoord. Dat werd ook ons avondeten.
Vandaag een iets drukker programma. Na een goed ontbijt liepen we het stadje in richting de tempel waar ik de beste herinneringen aan heb. Ingang geflankeerd door beelden van katten en toentertijd bezaaid met rode katers. Goede combi met de in oranje geklede monniken. De wandeling voerde ons grotendeels langs een rivier, nog niet de Mekong. Mooie uitzichten, mooie huizen. Nog een uitvaartplechtigheid gezien, deels...je gaat daar uiteraard niet loeren. Toch had ik dat stiekem graag wél gedaan.

De tempel was nog hetzelfde, echter geen rode kater te zien. Wel hoorden we met regelmaat een krolse kater op afstand. We vonden in plaats daarvan een krolse poes met een aapje aan haar vastgeklemd. Dit was heel erg bizar. Bevreemdend. Het is natuurlijk heel bijzonder om te zien maar wat je er nou bij moeten voelen of denken? Mevrouw Poes was duidelijk heel erg krols en bij haar in de buurt liepen twee zwarte en een lichtgrijze cyperse kater(s). Zij stak haar kont in de lucht, meerdere keren probeerden de katers te paren. Ze bijten haar dan in de nek, voor houvast, en doen hun ding. Maar zover kwam het nooit want het aapje dat zich fanatiek aan haar vastklemde en tevreden lag te zogen pikte dat niet. Ook als ze het aapje van zich af probeerde te schudden begon het woest te krijsen.
Ze liep een stukje terwijl het aapje aan haar hing zoals hij bij zijn moeder zou doen. Er gaat van alles door je hoofd. Waar is moeder aap? De poes geeft melk...waar zijn haar kittens? Heeft aapje die vermoord? Heeft aapje genoeg aan poezenmelk of wordt hij bijgevoerd? Hoe oud is aapje? Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Hebben mensen ze samen gebracht? Is het toeval? Wat vind Poes ervan?
Ze leek geen hekel te hebben aan haar pleegkind, maar het wel lastig te vinden. Hij verstoorde het 'romantische’ gebeuren, bewust tussen aanhalingstekens...want bij katten is het gewoon instinctieve geilheid. Het aapje, een mannetje, begon trouwens op een gegeven moment ook op zijn surrogaatmoeder te rijden.
Poes wist zich uiteindelijk toch te bevrijden door een ferme tik uit te delen aan aap en liep met haar minnaars naar een andere plek. Aapje kroop ineen tegen een muurtje en begon nog harder te krijsen. Hartverscheurend! Duurde gelukkig niet lang en toen bleek hij gewoon te kunnen lopen… duurde óók niet lang voordat hij weer op zijn poezenmoeder afliep. Ze accepteerde hem weer aan de tiet. Ik heb nog nooit zoiets gezien en weet nog steeds niet wat ik ervan moet denken.

Na de kattentempel weer verder gelopen langs de oever van de Mekong. Om de meter nee moeten zeggen tegen mannen die ons boot, tuktuk of taxitochten wilden verkopen. André vertelde op een gegeven moment dat we heus zelf wel konden vliegen en deed een vogel na. Dit vonden ze wel grappig, maar na 5 meter begon de volgende weer.
We vonden ons oude hotel terug en vlak daarna een winkel van sinkel waar ik voor wel 50 cent een tube superlijm kocht om mijn Teva's mee te kunnen repareren, de zool liet opeens los en het is de vraag hoelang mijn noodreparatie met een blarenpleister het zou houden. Daarna nog een apotheek ingelopen omdat A een tube anti-schimmel creme wilde hebben. Altijd leuk om te zien wat je hier zonder recept kunt krijgen, en voor weinig ook nog. Triamcinolon crème en ketoconazolcreme voor 2 euro per stuk, pik in het is bijna winter!
Margriet tegengekomen op een schattige roze damesfiets. Zij vertelde dat Hans vanmorgen nog voor hun rondleiding per fiets begon is gevallen op een brug en op zijn kin terecht is gekomen. Via apotheek naar arts en toch maar naar ziekenhuis voor hechten en tetanusprik. Hopelijk valt het allemaal mee.

Voor het avondeten wilde André toch wel graag iets warms en ik besloot te googlen op aanbevelingen in de buurt. Bingo, een Koreaans restaurant wat we gisteren ook al hadden gezien.
In China hebben we Koreaans ge-bbq’t en dat wilden we wel weer. We begrepen elkaar echter totaal niet, bleek. We wilden gaan zitten aan tafel waar de BBQ's stonden, maar dat kon niet. Het meisje dat ons hielp was uiterst beleefd en schudde heel zacht nee. Dus toen bestelden we maar iets in de hoop dat het lekker was. Ik porkbelly (dat zijn speklapjes) en André spicy beef soup.
Werd me onze tafel toch vol gezet met een eindeloze hoeveelheid kommetjes en schaaltjes met mysterieuze inhoud… toen kwam er een gasbrander voorzien van grillplaat. Werd op tafel gezet...men bedacht zich… Nah. Doe maar niet. Die gekke witte mensen snappen het toch niet. De eigenaar stond dit te regiseren en ons vriendelijk toe te lachen. Dus...mijn speklapjes werden door de serveerster gegrild. Toch had ik het liever zelf gedaan want dan waren ze krokanter geworden.
Er stond ook een grote schaal met slabladeren op tafel. En een schaaltje zeewiervellen. Ik besloot maar een soort sushi te rollen met zeewier, rijst en een en ander uit de schaaltjes. Dat was heel grappig geloof ik. Maar wel lekker! Wat bleek nou, de eigenaar kwam het ons in gebarentaal uitleggen, je vult een slablad met wat je maar wilt en stopt dat zo ongeveer in één keer in je mond. Goed bij smakken, tenminste...dat viel me op toen er gasten bij kwamen en ik de kunst ging afkijken.
Als toe kwam er een schoteltje mangostukjes en een mysterieus smakend kopje thee. We hebben ons weer uitstekend vermaakt!

Nu nogal te laat gaan slapen, André snurkt al, want als ik de wekker kan verdragen gaan we morgenochtend het bedelritueel van de monikken bekijken. Om 5u30 mogen we in de hotelshuttle...aarch! Daarna ontbijten en nog even verder slapen hoop ik.