navigeren, ben je zelf nog queen of the road?

Gisteren na een te korte nacht (mijn inpakmethodes worden steeds minder efficiënt) vertrokken met mijn moeder vanuit Amsterdam. Gelukkig kwam ze me thuis ophalen want Hollands zunig als we zijn hadden we de auto vol met voedsel en allerhande spullen die we ter plekke niet meer hoefden aan te schaffen. Grote dank voor moeders omdat zij drie flessen heerlijke witte wijn meebracht (wel jammer dat het geen volle doos of twee was want smaakte heerlijk bij de ook door haar alvast gebakken quiche met zalm). Onderweg voerde ze me broodjes zalm met avocado. Ik bracht slechts een thermos thee en koffie mee. Voor onderweg dan. Ik zal u niet teveel vermoeien met de overige boodschappen lijst, maar ontbijt hoeven we de komende dagen niet te halen.
De reis tot aan Stuttgart liep redelijk voorspoedig al was het enigszins onduidelijk rond Nijmegen waardoor we niet via Venlo maar dwars door het platteland in de buurt van Venlo de Duitse grens over reden. Laat ik ook vooral niet vergeten dat ik zus en zwaag nog een hart verzakking bezorgde door ze in A'dam te bellen dat we langs hun straat reden. Het was slechts een mededeling, maar ze dachten dat we opeens toch besloten hadden samen op te rijden. Welnee, ik was erop gebrand de eerste etappe te winnen.
Onbekend met het van een vriend van moeder Truus geleende navigatiesysteem, maar wel bekend met het wegennetwerk van Nederland zorgde het eerste deel van de rit voor wat stress. Nadat moeders en ik dit uitgesproken hadden en ik achter het stuur plaatsnam ging het al een stuk beter. Behalve dan de eerste keer invoegen. Dat zorgde gezien het flitsen van zijn lichten voor wat stress bij een vrachtwagenchauffeur. Aan de andere kant, ik heb wel vaker zien flitsen en vlooien en ander asoweggedrag zoals links en rechts snijden dat ik het gewoon niet op mezelf wens te betrekken.
Goed im Stuttgart aangekomen hoeveel navigatiemiep 150 meter na het hotel vond dat wij onze bestemming bereikt hadden. Daar konden wij keren bij de Mercedes Benz bank en na op goed geluk een parkeergarage van het verkeerde hotel bijna ingereden te zijn en weer schuin omhoog achteruit daaraan ontsnapt, kwamen wij in de juiste garage terecht. Deze race hadden wij gewonnen, heerlijk gegeten en we waren net terug in het hotel toen zus, zwaag en mijn neefjes op kwamen dagen.
Korte nacht gehad, goed ontbeten met veel koffie plus extra espressoshots erin, en weer achter het stuur.
Nu moet u weten dat ik zelden auto rijd. André dwingt mij af en toe onder het mom van dat ik mijn vaardigheid moet bijhouden (vooral als hij geen Bob genoemd wil worden) maar dat is nooit meer dan 70 km. Vandaag reed ik van Stuttgart naar Kaprun, zo'n 500 km. Op de Autobahn, en dat had ik niet van mezelf verwacht, kickte ik op de 170 op de teller. Ik genoot van het besneeuwde bos en berglandschap (baalde wel dat mijn moeder geen foto's kon nemen). Ik geloof dat ik van mijn rijangst af ben. Hoera!
Was nog wel wat onduidelijkheid. Zwaag Michiel zou ons Stuttgart uit leiden. Achter iemand aanrijden is lastig. Navigatiemiep gaf aan dat we ergens moesten omkeren, mja, Michiel wilde afwijken van de route had ie gezegd, dus ik negeerde Miep. Totdat Michiel opeens links voorsoorteerde. Ik maar gebaren om erachter te komen of hij naar links wilde of een u bocht terug. Mooi dat hij niet in zijn achteruitkijkspiegel keek.... Gelukkig lukte het me de u bocht te maken die hij kennelijk bedacht had. Vlak hierna, of ergens op de autobahn toen ik moe werd van het achter hem proberen te blijven besloten mijn moeder en ik dat we niet bleven volgen. Het is te vermoeiend. Hoewel M&M een half uur eerder de Oostenrijkse grens over waren kwamen wij maar 5 minuten later aan bij onze skihut.

De skihut is prima! Ik lig hier heerlijk in mijn eigen kamer in een tweepersoons bed. We hebben twee badkamers waarvan een is voorzien van een infraroodsauna. Als het skiën me tegenvalt (de laatste keer was 8 jaar geleden) dan ga ik gewoon de hele week in die sauna zitten. Misschien af en toe de bobslee RollerCoaster af. Ben ff de naam kwijt, maar Michiel en ik hebben vanavond het filmpje ervan gezien en het lijkt ons Affengeil!