glühwein, pizza, miscommunicatie en jägertee

Lig uitermate gemütlich in mijn bedje met naast me een thermosje joyfull jasmine thee voorzien van een scheut strohrum. Kun je dat jägertee noemen? Ach, ik noem deze Belvilla ook onze skihut, vrijheid van meningsuiting.

Het was me het dagje weer wel! Na voor mij wéér een te korte nachtrust (de reis hier naartoe met alle indrukken en het idee dat ik toch echt MOEST slapen werkte niet bevorderlijk op mijn vermogen in slaap te vallen) vanmorgen wakker geworden van trappelende kinderhoefjes tegen de muur van mijn slaapkamer. Gelukkig kon ik direct aanschuiven aan de ontbijttafel. We hadden ongelukkigerwijs nog geen concreet plan voor de dag gemaakt omdat we gister allemaal doodmoe van de reis waren.

We zijn met de hele familie richting kinderpiste gereden om op onderzoek te gaan. Borre was het snel zat en oma wilde ook weer de warmte in dus die gingen terug naar de hut. Michelle, Michiel, Roemer en ik zijn de kinderpiste een paar keer af gegaan. Roemer bij pappa tussen de benen. Daarbij bleek dat Roemer niet zozeer een skitrauma heeft als wel onaardige skilerares angst. Terwijl ik stond te wachten op mijn rondje kinderpiste (we delen twee volwassen skipassen met z'n drieën) hoorde ik ook al zo'n jong grietje tegen een moeder die skiles van haar kreeg vertellen dat het bij les aan kinderen nu eenmaal handig is ze af en toe min of meer een duw de berg af te geven. Dan piepten ze wel wat, maar dat was na drie dagen wel weer over en dan vonden ze het wel leuk.
Zo werkt dat dus niet bij ten Berge's. Mij staat nog helder voor de geest hoe een zwemlerares me onder water duwde (!) omdat ik weigerde op commando met mijn hoofd onder water te gaan. Toen ik boven kwam voegde ik haar 'Kutwijf!' toe. De rest van de zwemles moest ik voor straf op een bankje zitten. Nu is het misschien niet zo'n fijne uitspraak uit de mond van een kind van een jaar of zes, maar ik vind nog steeds dat ik alle recht had om heeeeeel erg boos te zijn. Het is nog een wonder dat ik niet bang voor water ben geworden.
Gelukkig bleek het mogelijk dat Roemer skiles krijgt terwijl mamma of pappa erbij blijven. Morgen krijgt hij les van een Nederlandse skileraar met pappa erbij.

Na het oefenskien gingen we het dorp in om erachter te komen dat alles dicht was behalve ski spullen winkels. Ik heb een hekel aan winkelen maar omdat ik koppig was en mijn skischoenenen niet verruild had voor gewone was teruglopen naar skihut geen optie. Helaas is Michelle ondanks het bezoeken van ongeveer 95 winkels er nog niet in geslaagd een nieuwe ski jas te vinden