HotserdeBOTSwana

Vrijdag 9-11, 1e dag gamedrive.
Bij een groep impala's zegt juf Alet: “Hun broertje lag gisteren op je bord hè?” Dus we geinen wat door. “Ben je nou trots op jezelf? Voel je je niet schuldig? Veel negatieve karma punten hoor!” Een niet moralistische vegetariër met humor.
Maandag 12-11
De twee dagen gamedrive waren leuk. Helaas geen luipaard of cheetah gezien, maar wel: witte olifant (met zout/stoflaagje), donkergrijze olifant (net na het bad), witte en zwarte neushoorn (waarbij in dit geval de kleur hetzelfde is, de witte is groter. Schijnt interpretatie foutje te zijn geweest: 'wide’ rhino ipv white), heeeel veel zebra's, springbokjes, harte beesten, wildebeesten, leeuwen!!!, één Pumba (wrattenzwijn), maraboe (de vieze oude man onder de vogels, een aaseter die je vast stiekem in je bil grijpt terwijl hij vet vals lacht met een nat sjekkie uit zijn snavel hangend), giraffes, oryx, Impala's, kudu, grote trap (vogel), diverse gieren, struisvogels en struiskuikens, steenbok, parelhoenders en korhoenders, hyena, jakhals, grondeekhoorn, mangoesten, een haas met leuke grote roze oren, secretarisvogel (een kruiperige wethouder Hekking)
En gisteravond twee genetkatten die tijdens het diner ook een hapje kwamen doen, ze renden wel steeds weg maar een aantal foto's zullen toch wel gelukt zijn.

Afgelopen nacht waren we in Rundu in een lodge aan de rivier, eindelijk iets minder droog. Om onze Namibische $$$ op te maken hadden we gin gekocht, een limoen en tonic. Helaas geen koelkast in deze hut. Tot ik Gerard een halve zak ijs zag meekrijgen aan de bar. Dat kan ik ook! We waren goed op dreef, de tonic was al op, dan maar verder met bitter lemon. Maar waar was die…?!? Achtergebleven in de koelbox van de truck waarmee arme Johannes heen en weer moest om een gestrande groep op te halen. Dat werd dus een gin&water met schijfjes limoen. Ook lekker.
Dat was nog wat voor Johannes. Gisteren waren we nog niet zo lang onderweg toen we een broertje van onze truck tegenkwamen, dit was een kampeerreisgroep die ruim voor ons vertrokken was. Euvel van de truck nogal ernstig: afgebroken wielbouten. Er was een mechanicus onderweg vanuit Windhoek, maar dat zou wel even duren. Dus…. Johannes bracht ons eerst naar Rundu (met nog wat oponthoud omdat er voor mij een noodstop gemaakt moest worden wegens acute diarree. Wat is dat klote zeg, langs de kant van de weg aan de dunne. Vele zakdoekjes later én een vochtig doekje dat gelukkig nogal groot was moest ik wéér hurken. Nu ja, gelukkig hoefde ik niet stinkend de bus in) om ons en de bagage te droppen en kon gelijk weer terug. Hij is vannacht ook niet meer terug geweest, kwam vlak voor onze vertrektijd aan en kon nog net even ontbijten.

De start van deze reisdag deed mijn bloed overigens weer koken. Een aantal alleenreizende dames meent recht te hebben op een plek voor zichzelf. En dan ook in het beste deel van de bus waar je relatief het minst last hebt van het geschud. Vooral de Duitse Anna zet stoïcijns haar grote rugzak naast zich en negeert het feit dat stellen zoeken naar een plek, gaat daarna in kleermakerszit met muziek in d'r oren zitten. Thea doet ook gewoon of ze gek is maar kan ons goed verstaan. En geloof mij, ik uit mijn ongenoegen over de situatie luid en duidelijk! Zij heeft eerder gezegd dat het haar niets kan schelen wat mensen van haar denken.
Bertina en Piet zitten eigenlijk altijd al op de achterbank, en daar zit André nu tussenin. Dat is met recht de klotigste plek. De Duitse Barbara boodt mij een plek naast haar aan, dat is een lieve dame die ook niet heel groot is dus ik zit redelijk. John en Trudy reageerden laconiek, voor hun was er geen plek meer. Gingen ze wel op het dak. Uiteindelijk ging John naast Esther en Trudy naast Joke zitten. De laatste piepte nog een beetje, zij had nog nooit alleen gezeten ofzoiets. Toen we gingen rijden vroeg Barbara aan Esther of deze het achterste van beide raampjes dicht wilde doen omdat ze anders uit haar verschoning waait. Botte weigering, anders kon er wel eens over haar heen gekotst worden?!? De onbeschofte houding van deze elitaire kut! Ze vindt zichzelf toch wel zo bijzonder met haar pruillipjes, bekakte stem en haar studie (waarin? ze komt niet bepaald intelligent over) in Leiden. Barbara heeft dus maar weer een hoofddoekje omgeknoopt om niet ziek te worden. Ik heb gisteren en vanochtend maar geen vlees gegeten en de immodium smelt onder handbereik. Hoewel ik best sommige mensen gericht in hun nek zou willen kotsen vandaag.

Bij de gamedrives gaat het mij uiteraard om de grote katten. Alle andere beestjes zijn mooi meegenomen, maar de miauws zijn het hoogtepunt. We hebben dus wel leeuwen gezien beide dagen maar lang niet zo dichtbij en veel als bij de Kenia Tanzania reis. We zagen eergisteren nog een meneer en mevrouw Leeuw die van dattum wilden gaan doen, althans... mevrouw stond op en meneer liep achter haar aan. En dan gingen ze toch maar voor Jaffa liggen, te warm. Op een andere plek, bij een viaductje, waren een vader en moeder leeuw met welpjes. Van de kleintjes natuurlijk niets te zien omdat ook hier mensen aanwezig waren die niet wilden delen en heel lang met hun voertuig op de beste plek bleven staan.
Er was nog kans geweest op luipaard en/of cheetah bij de waterhole op de plek waar we de laatste nacht in Etosha overnachten ware het niet dat het ging onweren. Het rommelde al tijdens de drive, we zagen ook wat spetters, maar bij de lodge brak het goed los. Het zat ook erg dichtbij. Stroom viel tijdens het eten en ook later nog om de haverklap uit en het ging stevig regenen. De dieren waren uiteraard allang in dekking gegaan.
Ik voelde het minder goed aan want wilde een was buiten hangen, André vertrouwde er niet op dus uiteindelijk gingen gordijnroedes en stoelen onder shorts, rokken, T-shirts en een heleboel onderbroeken. Met de airconditioning op droogstand. Gelukkig werd alles droog...genoeg.

Wauw! Dat escaleerde snel! Bij de grens naar Botswana zei Francien tegen Esther of ze niet lekker bij ons in de schaduw wilde staan. Nou, dat was niet nodig want ze kon wel voor zichzelf zorgen etcetc. Dus Francien merkt enigszins geschrokken op dat ze het vriendelijk bedoelde. Ook niet goed, Esther stort bagger over Francien en Gerard uit over waarom zij menen wèl steeds vooraan te kunnen zitten en dat ze nu wel 3 plekken bezet houden omdat Gerard bij de chauffeur in de cabine zat. Nu heeft Francien iets aan haar heupen, dit is aan het begin van de reus besproken en we dachten allemaal dat iedereen er begrip voor had. Gerard en Francien helemaal aangeslagen, Gerard zegt dat Esther dan maar voorin moet gaan zitten (heeft ze al een paar keer gezeten) en dat was dan dat.
Ik was eerder door de pp controle en ben direct op Alet afgestapt dat ze misschien even wat aandacht aan dit probleem moet geven. Dat ik het persoonlijk ook raar vind dat echtparen maar moeten zoeken naar een plekje omdat alles al gereserveerd lijkt, dat er van de rouleren afspraak weinig terecht komt zo.
Dus...groepsoverleg onder de boom. Esther schuift aan: “Ja. En dan wil ik ook wat zeggen en laat me uitspreken!” Nog meer bagger over F&G uitstorten... Dat ze roddelen en… het wordt steeds vreemder. Ik word nog bozer en raad haar aan niets meer te zeggen omdat ze zichzelf zo helemaal buiten de groep plaatst, dat ze dat vanaf dag één al gedaan heeft. En loop weg. Naar de bus waar Francien zit te huilen en getroost wordt door Marja.
Het schijnt dat André de boel gesust heeft daarna. De groep vond dat hij dan maar voorin bij Johannes moest, hij zat tenslotte midden op de achtergrond gruwelijk op en neer te stuiteren. Hij hoefde niet zo nodig, maar niemand gunde Esther die plek dus… na de volgende plasstop won ik het wiewiewiespel dus heb ook eens heerlijk ruim gezeten. Ben benieuwd hoe de rest van de reis gaat. Esther was bij het eten niet op komen dagen en zal morgen ook wel niet mee gaan op de boottocht en wandeling.

Ben doodmoe van deze lange reisdag. Weet nu ook waarom BOTSwana zo heet. Echt heel beroerde wegen… ;-)