Even bijkomen!

Na twee nogal mistroostige dagen aangekomen in Nyaung Shwe, een plaatsje bij het Inle meer. Het was het weer (regenachtig), het hotel (achenebbisj, minder fijn ontbijt en internet uit het inbelmodem tijdperk) en dat er niet gek veel te doen was dat ik Kalaw zou overslaan. Het is een bergdorpje en de tocht in het donker door dichte mist erheen verhoogde de feestvreugde ook niet echt. Misschien hadden we gewoon pech. In Bagan ook al niet de sprookjesachtige beelden van de 1000-den stupa's door het weer. We balen echter niet hoor!
De enige volle dag in Kalaw als eerste het koloniale hotel opgezocht waar je leuk thee kon drinken. Dat werd net verbouwd dus we kwamen het terrein niet eens op. Later hoorden we van Jan&Jan dat zij zelfs een persoonlijke rondleiding kregen, naar eigen zeggen omdat de bewaker ook een nicht was ;-). Nu ja, niet te lang getreurd en verder gelopen. We kwamen een groot en luxe resort tegen en aangezien het net was afgelopen zachtjes te regenen besloten we daar onze thee te halen. Van 11-13u30... Een pot koffie, een pot thee, 2 euro en wat tijd kwijt. Perfecte internetverbinding maar ik had geen apparaten bij me. Ik had eigenlijk bijna niets bij me. Gelukkig had André een stuk krant en de reisgids in zijn tas.
Het was best triest. Een eetzaal formaat en aanzien van een tennishal en een kok die de volledige tijd dat wij er zaten zenuwachtig erin en eruit liep, wachtend op gasten die niet kwamen.
Daarna naar de boeddhagrot gelopen. Wel een aanrader, grottenstelsel met idioot veel boeddhabeelden voorzien van veelkleurige knipperende lampjes. Op de een of andere manier komt dat niet zuiver op ons over, maar ja, wij weten ook niet wat boeddha graag zou zien. Het is hier een ware vereringscultus. Na de grot door naar de bamboe boeddha. Een stuk of 6 puppies wachtten ons op bij de trap ernaartoe. Kropen onder mijn rok, knabbelden aan mijn sandalen. Hoogtepunt! De boeddha zelf...nu ja, dat ie van bamboe was namen we maar aan. Toen was het de vraag hoe we bij het treinstation kwamen dat ook de moeite waard zou kunnen zijn. Op dat moment had ik enorme scheurhonger en er was geen restaurant te zien. Mijn gevoel zei dat we een bepaalde weg in moesten slaan maar André nam liever een verlaten grindweg die volgens hem naar het station zou leiden. Hij hield me zoet door me suikervrije kauwgom te voeren, we liepen een rondje (volgens A niet...wel gek dat we op de weg uitkwamen die ik in had willen slaan ;-)) en toen.... Stopte er een auto! Deze meneer wist niet alleen waar we heen moesten, hij gaf ons zelfs graag een lift! Gedurende de rit naar ons hotel kwamen we te weten dat hij een Pao was. Hij was géén Myanmarees! Hij zat bij het Pao leger en niet bij dat van Myanmar. Op de achterbank naast mij lag een indrukwekkend Japans zwaard. Daar werd niet mee gevochten, dat deden ze in zijn dorp met bamboe zwaarden. Wat er ook van waar was, hij wilde absoluut geen benzinegeld voor de rit en zette ons pal voor het hotel af. Top! Daarna nog wat over de markt gelopen en weer gaan eten bij de 7 zusters. Wat een mazzel, vanaf 8 uur was alles volgeboekt maar wij konden nog wel even snel terecht.
Vandaag in beter weer via paraplu- en papierfabriekje, grot met meer dan 8000 boeddha's en een legende over een spin aangekomen bij het Inle meer. Goed hotel! Eindelijk weer de luxe die ons toekomt ;-). Vanavond ook decadent (nu ja, voor het geld hoef je het niet te laten) pizza gegeten en wel twee mojito's ad 1,40 soldaat gemaakt. Nog even op bed hangen met een kopje thee.... Heerlijk! Morgen fietsen huren en de omgeving verkennen, overmorgen boottocht met groep.