Mjammie!

Gisteren aangekomen in Luang Prabang na wederom een geweldige busreis van 11 uur. En dan zat het nog mee ook, er waren maar op een paar plaatsen stukken van de weg naar beneden gestort.

Hier in LP is het backpackers paradise. Op de markt laven wij ons aan de fruitshakes (beker gemengd fruit uitkiezen, en dat gaat dan de blender in met ijs, suikerstroop, melk, en cocosmelk) en stillen we de bijna niet meer voorkomende trek met baquettes. (met wat je er maar op wilt. In ons geval meestal kip of tonijn met mayo, sla, komkommer, uit, tomaat... Maar je kunt ook voor Nutella of jam gaan). En dat voor prijzen waar je nog wel even een extra rondje van kunt geven.
De avondmarkt wordt ons souvernirverzamelpunt. Veel, eindelijk goede kwaliteit, en leuke dingen die je ook echt durft weg te geven. Tot nu toe kwamen we zoveel lelijke sjit tegen, die weliswaar goedkoop, maar ook aan de vaagste naarste kennissen niet schenkbaar was.

Vandaag hebben we twee tempels gedaan. De eerste had 2 rode katers. Een daarvan was erg aaibaar, de ander liep met de staart van een hagedisje uit z'n bekje dus die maar met rust gelaten. De andere tempel was een aardige klim, maar gelukkig lag er bovenop ook een kat. André vraagt zich af of ik nou echt elke kat moet aaien. Het antwoord daarop is ja. En dan kijk ik ook nog regelmatig naar de foto van Wickie en Zwelgje die gelukkig nog op de camera zit. Laatst heb ik van ze gedroomd. Ze waren allebij veel te groot geworden. Anne: geef ze maar wat minder te eten ;-).
Daarnaast hebben we ook nog het nationaal museum bezocht. Het voormalig paleis van de koning van Laos die spoorloos verdwenen is (goelag archipel, cursus communistisch besturen of ander oord). Er waren daar geen katten dus ik zal er weinig woorden aan vuil maken.

Ik was nog helemaal vergeten te schrijven over onze ervaringen met de vlucht van Kunming naar Jinghong met "Lucky Air". Bij de controle moest ik uitleggen wat mijn achternaam was, en werd mijn aansteker ingenomen. André's beide aanstekers werden ingenomen. Die was even goed zuur! Mijn tweede aansteker was kennelijk niet opgevallen in mijn tas. Waarschijnlijk door het feit dat een paar Chinezen na mij helemaal over de rooie gingen over een soort puddinkje dat ze moesten inleveren. Een ieder weet toch hoe gevaarlijk puddinkjes zijn? Daar kun je een stewardes mee doodgooien ofzo.
Anyway, ik denk dat ik de verklaring heb voor het feit dat we bij aankomst voor 10 ct een heleboel aanstekers konden kopen.

Morgen gaan we het obligate bootreisje over de Mekong maken en wat grotten bezoeken. Spannend, want we moeten een zaklantaarn mee. Dat was gisteren trouwens ook handig. Wij stonden onder de douche toen de stroom uitviel. Gelukkig wel al afgespoeld. Op de tast handdoek gevonden, zaklantaarn opgegraven uit rugzak, batterijen uit tas, erin geworsteld, nog een keer omgedraaid want deed niets. Toen kon ik A uit de badkamer bevrijden want die kon de deur niet vinden, hahaha...