Vreemde Chinezen

Hidihi, daar ben ik weer.
Na een lange bustocht van Sa Pa naar Kunming, met een heusche Chineze file onderweg, kwamen we aan in het stenen woud. Nachtje slapen, volgende dag stenen woud bekeken. Hoop stenen, mijn claustrofobie speelde weer op. Als je zo door die rotsblokken kluunt zie je niet waar je bent, en daar hou ik niet zo van. Het ergste punt was echter een soort pavilioentje waar Andre graag op wilde. En het was zijn verjaardag, dus mijn gevoelens van angst maar even genegeerd. Zal daar ook nog iets bij uitleggen. Chinezen zijn vriendelijk, nieuwsgierig, maar ook verschrikkelijk onbeschoft. Het concept op je beurt wachten is hier volkomen onbekend. Nadat we ons helemaal bovenop dat f*cking pavilioen geworsteld hadden wilde ik er zo snel mogelijk weer vanaf. Maar dat is godsonmogelijk als 300 chinezen hetzelfde van plan zijn en er is een dorgang voor 1 tegelijk. **** 04-10-08: dit bericht had ik gisteren in China geschreven, dacht dat het weg was. Inmiddles in Laos, ik begin zo wel een nieuw bericht.